De laatste etappe - Maleisië

Het laatste verslag. De finale speelt zich af in Maleisië, voor ons onbekend en daarom vliegen we zonder vooroordelen vanaf Lombok naar Surabaya en vanaf daar meteen door naar Singapore. In Maleisië leggen we 1500 kilometer af, in de elf laatste dagen van de reis. We hebben inmiddels een Gold Card bij de Mac Donalds, waar we zo in de watten gelegd worden dat we de bus naar Melaka net missen.

Daarom stappen we in een bus naar de grensplaats en vallen uitgeput neer na 19 uur reizen, wachten en potjes mensenraden. De volgende middag bereiken we de havenstad met de rijkste historie van Maleisië. De Nederlanders die ons voor gingen hebben een kerk gebouwd en het plein ervoor het 'Dutch Square' genoemd. Waarschijnlijk waren zij te druk in conclaaf met de Portugezen en Engelsen en hebben daarom niet het museum over mensen bezocht. Grappig hoe de schoonheidsidealen verschillen onderhevig zijn aan cultuur en tijd. Het voeten afbinden, schoteltjes in de lip en botjes door de neus vinden we gek, terwijl we een metalen ringetje door het oor vrij normaal achten...

Na deze cultuur gaan we naar de Cameron Highlands. Hier zijn heuvels bekleed met bosjes thee en veel bossen bekleed met mos. Er is na het bezoek van een theeplantage en wat uitzichtspunten niet veel meer te doen, dus haasten we ons naar de Noordelijke Perhintian eilanden, dicht bij Thailand. De buschauffeur rijdt abnormaal hard door kronkels en over hobbels en de speedboot kapitein zou Jeroen ver achter zich laten met zijn 2 x 200 pk.

We verblijven op het relaxte kleine eiland, waar veel backpackers uitwaaieren. Het is voor de meeste reizigers geen logische verblijfplaats en daarom heerlijk rustig. Het heeft nog iets authentieks, zo is er geen ATM, ons hutje bestaat uit spleten met hout ertussen en de locals beschermen de natuur. Zo komt er op een avond vlak voor ons hutje een zeeschildpad eitjes leggen. Een local hoidt met een plaar het licht tegen, al wordt ze wel blootgesteld aan de loeiharde karaoke verderop.

We beginnen elke dag op Kecil (klein) met een duik. Daarna eten we Roti, chillen in de schaduw van de parasol op het strand en drijven in het water. Als het zand bijna te warm word om op te lopen eten we weer wat en drinken een verukkelijke banana smoothie. Met Michael en Anouk badderen we nog wat meer en bezoeken aandere strandjes op het eiland. De rotsen in het water lopen door tot op het strand in de schaduw van de bossen en palmbomen. Het water vol met koraal, vissen, schildpadden en kleine haaien die gek opkijken van onze kleurrijke snorkels. S'avonds gaan we naar het strand waar er bij barretjes een vuurshow wordt gegeven. Drinkend van de Monkeyjuice, een lokale rum gemaakt van kokosnoot, komen alle duikers en backpackers samen. Na de show kan er gedanst worden tussen de kenetische Maleisieërs. Een heerlijke tijd vol vooruitblikken naar huis en terugblikken op de afgelopen maanden.

De laatste twee dagen slijten we in Kuala Lumpur. We zien de wolkenkrabbers, marktjes en shoppingmalls. We presteren het om niks te kopen, omdat het te duur is of het vooral kwantiteit souvenirs zijn. Ik laat een tattoo zetten, een aparte ervaring met meerdere lagen. De Bathu cave is opdeslotdag nog indrukwekkend, met een gigantisch gouden beeld voor de hoge trap naar de grot.

We vliegen vanaf Kuala Lumpur naar abu Dhabi, en ten slotte Dusseldorf. Bij het drukken van de persen vliegeen we al in Duits terratorium. Ik heb er enorm veel zin in om Annely te knuffelen, net als iedereen die zich daarvoor leent. Een onvergetelijke reis is ten einde, waarin we niet hebben gewacht tot een plek zou vervelen en daardoor meer hebben gezien als gepland. Hoogte- en dieptepunten vormen samen een dankbaar geheel, nieuwe inzichten en een frisse blik toekomst. Daan (ja die van daanscheffer.waarbenjij.nu), bedankt voor het delen van de momenten, het was van begin tot een einde ook met jou een kennismakingstocht die met weinig anderen tot zo'n gigantisch mooie tijd kon lijden. Het aantal keren lachen is niet te tellen, de vreemde, leuke of mindere momenten niet te omschrijven in een verslag, ik ben ontDaan.

Dit is het laatste hoofdstuk van deze backpackreis. Dank u voor het lezen, de betrokkenheid en de leuke reacties. Tot snel.